محرم

سرم خاک کف پای حسین است
دلم مجنون صحرای حسین است
بود پرونده ام چون برگ گل پاک
در این پرونده امضای حسین است
بهشت ارزانی خوبان عالم
بهشت من تماشای حسین است
به وقت مرگ چشمم را نبندید
که چشم من به سیمای حسین است
بهشت ارزانی خوبان عالم
بهشت من تماشای حسین است
چراغ از بهر قبر من نیارید
چراغم روی زیبای حسین است
خوش آن صورت که در فردای محشر
بر آن نقش کف پای حسین است
نترسانیدم از روز قیامت
قیامت قد و بالای حسین است …

شب قبل از وصال

شب قبل از وصال اینگونه برایت تحریر میکنم :

امشب شررت با شور من آویز بود                    تا به صبحت که چقدر نقض و دلاویز بود

از پی بنویسم ز عشقت من قصیده                    وای بر من تحریر کتب بی تو چه دلگیر بود

 

حالیا مصلحت وقت در آن میبینم                      که بیایم ز برت خوشه ای از گل چینم

تا به صبح از شفق موی سیاهت گویم                زین پس بکنم دعا که رویت بینم

باشد که این تحفه را قبول کنی ای زیبا روی من

با من صنما

          بــا مـن صـنـمـا دل یـک دلـه کـن
          گــر ســر نـنـهـم آنـگـه گـلـه کـن
          مــجــنــون شــده‌ام از بـهـر خـدا
          زان زلف خوشت یک سلسله کن
          سـی پـاره بـه کـف در چـله شدی
          ســی پـاره مـنـم تـرک چـلـه کـن
          مـــجـــهــول مــرو بــا غــول مــرو
          زنــهــار ســفــر بــا قــافــلــه کـن
          ای مـطـرب دل زان نـغـمه خوش
          ایــن مـغـز مـرا پـرمـشـغـلـه کـن
          ای زهــره و مــه زان شــعـلـه رو
          دو چـشـم مـرا دو مـشـعـلـه کن
          ای مـوسـی جـان شـبـان شـده‌ای
          بــر طــور بــرو تــرک گــلــه کــن
          نـعـلـیـن ز دو پـا بـیرون کن و رو
          در دســت طــوی پــا آبــلــه کـن
          تـکـیـه گـه تـو حـق شـد نـه عصا
          انــداز عــصــا و آن را یــلــه کـن
          فـرعـون هـوا چـون شـد حـیـوان
          در گــردن او رو زنــگــلــه کــن

عید من عید تو

یا علی گفتیم و عشق آغاز شد

از برکت عید ولایت استفاده کردیم و دستگاه جشن و شادی را گزیدیم باشد که رستگار شویم

باید بگویم :

دوش در حلقه ی ما قصه گیسوی تو بود

تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

آری ای محبوب من شاهنامه این چنین پایانی خوش دارد

و به قول یک دوست : ان مع العسر یسرا

پس باز میگوید : فان مع العسر یسرا

آری ای تمام زندگی حال وقت یسر است وقت آسانی

خواهم که آسمان ها را با تو سیر کنم

و باز گویم : نفسی تند و ملولم که بر آن بام بلندم

تمام زیبایی های دنیا دوش در طبق اخلاص من و تو بود

آنگاه که پیش بازوی تو بر خاک نشستم فهمیدم که لسان الغیب چرا گفت :

کمان ابرویت را گو بزن تیر       که پیش دست و بازویت بمیرم

حال میگویم که گر شقایق هم نبود با تو زندگی زیباست ای مهروی من

از خدا میخواهم :

چشم بدبینان کور

گوش کج شنوان کر

لحجه بد زبانان لال

قدم بد سگالان شکسته باد

خدایا این لحظات خوش را از ما مگیر و  شادی زندگی ما را لحظه افزون کن

آمین یا رب العالمین ! ...