عید من عید تو

یا علی گفتیم و عشق آغاز شد

از برکت عید ولایت استفاده کردیم و دستگاه جشن و شادی را گزیدیم باشد که رستگار شویم

باید بگویم :

دوش در حلقه ی ما قصه گیسوی تو بود

تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

آری ای محبوب من شاهنامه این چنین پایانی خوش دارد

و به قول یک دوست : ان مع العسر یسرا

پس باز میگوید : فان مع العسر یسرا

آری ای تمام زندگی حال وقت یسر است وقت آسانی

خواهم که آسمان ها را با تو سیر کنم

و باز گویم : نفسی تند و ملولم که بر آن بام بلندم

تمام زیبایی های دنیا دوش در طبق اخلاص من و تو بود

آنگاه که پیش بازوی تو بر خاک نشستم فهمیدم که لسان الغیب چرا گفت :

کمان ابرویت را گو بزن تیر       که پیش دست و بازویت بمیرم

حال میگویم که گر شقایق هم نبود با تو زندگی زیباست ای مهروی من

از خدا میخواهم :

چشم بدبینان کور

گوش کج شنوان کر

لحجه بد زبانان لال

قدم بد سگالان شکسته باد

خدایا این لحظات خوش را از ما مگیر و  شادی زندگی ما را لحظه افزون کن

آمین یا رب العالمین ! ...