شب قبل از وصال

شب قبل از وصال اینگونه برایت تحریر میکنم :

امشب شررت با شور من آویز بود                    تا به صبحت که چقدر نقض و دلاویز بود

از پی بنویسم ز عشقت من قصیده                    وای بر من تحریر کتب بی تو چه دلگیر بود

 

حالیا مصلحت وقت در آن میبینم                      که بیایم ز برت خوشه ای از گل چینم

تا به صبح از شفق موی سیاهت گویم                زین پس بکنم دعا که رویت بینم

باشد که این تحفه را قبول کنی ای زیبا روی من