با من صنما
بــا مـن صـنـمـا دل یـک دلـه کـن
گــر ســر نـنـهـم آنـگـه گـلـه کـن
مــجــنــون شــده‌ام از بـهـر خـدا
زان زلف خوشت یک سلسله کن
سـی پـاره بـه کـف در چـله شدی
ســی پـاره مـنـم تـرک چـلـه کـن
مـــجـــهــول مــرو بــا غــول مــرو
زنــهــار ســفــر بــا قــافــلــه کـن
ای مـطـرب دل زان نـغـمه خوش
ایــن مـغـز مـرا پـرمـشـغـلـه کـن
ای زهــره و مــه زان شــعـلـه رو
دو چـشـم مـرا دو مـشـعـلـه کن
ای مـوسـی جـان شـبـان شـده‌ای
بــر طــور بــرو تــرک گــلــه کــن
نـعـلـیـن ز دو پـا بـیرون کن و رو
در دســت طــوی پــا آبــلــه کـن
تـکـیـه گـه تـو حـق شـد نـه عصا
انــداز عــصــا و آن را یــلــه کـن
فـرعـون هـوا چـون شـد حـیـوان
در گــردن او رو زنــگــلــه کــن
