دیوار یادگاری های یک عاشقانه

يكشنبه, ۱۲ مهر ۱۳۹۴، ۱۱:۴۸ ق.ظ

با من صنما

          بــا مـن صـنـمـا دل یـک دلـه کـن
          گــر ســر نـنـهـم آنـگـه گـلـه کـن
          مــجــنــون شــده‌ام از بـهـر خـدا
          زان زلف خوشت یک سلسله کن
          سـی پـاره بـه کـف در چـله شدی
          ســی پـاره مـنـم تـرک چـلـه کـن
          مـــجـــهــول مــرو بــا غــول مــرو
          زنــهــار ســفــر بــا قــافــلــه کـن
          ای مـطـرب دل زان نـغـمه خوش
          ایــن مـغـز مـرا پـرمـشـغـلـه کـن
          ای زهــره و مــه زان شــعـلـه رو
          دو چـشـم مـرا دو مـشـعـلـه کن
          ای مـوسـی جـان شـبـان شـده‌ای
          بــر طــور بــرو تــرک گــلــه کــن
          نـعـلـیـن ز دو پـا بـیرون کن و رو
          در دســت طــوی پــا آبــلــه کـن
          تـکـیـه گـه تـو حـق شـد نـه عصا
          انــداز عــصــا و آن را یــلــه کـن
          فـرعـون هـوا چـون شـد حـیـوان
          در گــردن او رو زنــگــلــه کــن

۰ نظر

۰ ۱۲ مهر ۹۴ ، ۱۱:۴۸

محمود علیمحمدی

شنبه, ۱۱ مهر ۱۳۹۴، ۱۰:۱۱ ق.ظ

عید من عید تو

یا علی گفتیم و عشق آغاز شد

از برکت عید ولایت استفاده کردیم و دستگاه جشن و شادی را گزیدیم باشد که رستگار شویم

باید بگویم :

دوش در حلقه ی ما قصه گیسوی تو بود

تا دل شب سخن از سلسله موی تو بود

آری ای محبوب من شاهنامه این چنین پایانی خوش دارد

و به قول یک دوست : ان مع العسر یسرا

پس باز میگوید : فان مع العسر یسرا

آری ای تمام زندگی حال وقت یسر است وقت آسانی

خواهم که آسمان ها را با تو سیر کنم

و باز گویم : نفسی تند و ملولم که بر آن بام بلندم

تمام زیبایی های دنیا دوش در طبق اخلاص من و تو بود

آنگاه که پیش بازوی تو بر خاک نشستم فهمیدم که لسان الغیب چرا گفت :

کمان ابرویت را گو بزن تیر که پیش دست و بازویت بمیرم

حال میگویم که گر شقایق هم نبود با تو زندگی زیباست ای مهروی من

از خدا میخواهم :

چشم بدبینان کور

گوش کج شنوان کر

لحجه بد زبانان لال

قدم بد سگالان شکسته باد

خدایا این لحظات خوش را از ما مگیر و شادی زندگی ما را لحظه افزون کن

آمین یا رب العالمین ! ...

۰ نظر

۰ ۱۱ مهر ۹۴ ، ۱۰:۱۱

محمود علیمحمدی

جمعه, ۲۷ شهریور ۱۳۹۴، ۰۸:۳۰ ق.ظ

روز وصال

کم کم ایام میگذزند

و من به تو نزدیکتر میشوم

همین که دو روزی از روز ازدواج بزرگترین عشاق عالم میگزرد

من در فکر وصال توام

ای عشق در آرزوی دیدار روی تو هر روز و هر روز بر نقش دلم خیره میگردم

بزرگترین روز زندگی من در حال نزدیک شدن است

که وصال روی تو ماهرخ را دایم با چشم دل ببینم

ای آرزوی دیرین

سخن کم میکنم و با تو در این صبح زیبا نغمه عشق سر میدهم

که تو بهترین معشوق هایی

فاطمه دوستت دارم !...

۰ نظر

۰ ۲۷ شهریور ۹۴ ، ۰۸:۳۰

محمود علیمحمدی

سه شنبه, ۲۷ مرداد ۱۳۹۴، ۱۱:۲۱ ق.ظ

به زیبایی تو

سلام عزیزم

دارم زیباترین لحظات عمرم رو میگزرونم

میدونی چرا ؟

آره درست حدس زدی

چون تورو دارم

چون دارم روز به روز ازت مطمئن تر میشم

تو جداً نیمه گم شده منی

خیالت راحت مثل کوه پشتتم

نمیزارم هیچ کس تورو اذیت کنه

تو هدیه خدا برای منی

خدایا شکرت خدایا شکرت خدایا شکرت

فاطمه دوستت دارم !...

۳ نظر

۰ ۲۷ مرداد ۹۴ ، ۱۱:۲۱

محمود علیمحمدی

سه شنبه, ۶ مرداد ۱۳۹۴، ۰۳:۵۵ ب.ظ

دیرینه آرزوی بازگشت به سالیان پشت سر

به نام خدایی که طاعتش موجب قربت است و به شکر اندرش مزید نعمت .

اول کلام را با بیتی از حافظ آغاز می‌کنم باشد که عرفانش روشنی‌بخش محفل من و قلم باشد .

عـیـبـم مـکـن بـه رنـدی و بدنامی ای حکیم

کــایــن بــود ســرنـوشـت ز دیـوان قـسـمـتـم

دیرینه آرزوی بازگشت به سالیان پشت سر از ازل و هبوط آدم بر دل انسان نقش بسته که‌ای کاش کام از میوه ممنوعه نمی‌جست و این‌گونه شد که همواره حسرت گذشته بر دل امثال ما نقش‌بست .

اما می‌خواهم از خود بگویم . 15 سال داشتم هنوز خوب و بد روزگار در ذهنم ندرخشیده بود که نوری در دلم روشن بود و کورسوی چراغی که به این نور می‌پیوست را در 10 سال آینده می‌دیدم چراغی که اکنون به آن رسیدم . باری همواره سن خود را بزرگ‌تر می‌انگاشتم و بزرگ‌تر بازگو می‌کردم مانند طفلی که می‌خواهد هر چه زودتر بزرگ شود . در آن سالیان یک وسیله دست داشتم که آن زمان به این وسیله رایانه می‌گفتند که امروز نیز قوت لایموت خود را در آن می‌جویم . شاید اگر بازهم از 10 سال پیش شروع می‌کردم چنین می‌کردم که اینک گرسنه نمانم چون این آزمون خطایش آن‌چنان بزرگ نبود . اما این از چنان‌که عام میگویند . اگر خاص‌تر به آن دوران بنگرم زیبایی لفظ حافظ را در ذهن خود جزو بزرگ‌ترین هدایای خداوندی میدانم که با بازگشتم به آن زمان بازهم چنین کنم و البته در سخنان بزرگ دیگران نیز بیش تدبر کنم چراکه امروز فکر می‌کنم به مشاهیر سرزمینم بسیار بدهکارم . چنین سعی می‌کردم که ذهنم از کلام مولانا و امثال هم پرمایه‌تر گردد شاید که رستگار شوم . 10 سال پیش نوجوانی بودم که باخدای خویش صحبت می‌کردم و الآن جوانی این‌چنینم . 10 سال پیش مرید حسین و مکتبش بودم و حالا چنینم . اما امروز یک‌چیز برایم پررنگ‌تر گشته که آن ظهور منجی بشریت است . چراکه آن روزگار خود را منجی می‌انگاشتم و امروز فقط تنها خواهشم از خدای چنین است که در رکاب منجی باشم و نه خود منجی. آری اگر 10 سال پیش چنین می‌دانستم برای ظهورت دعا می‌کردم ای مالک زمان . حال که خوب فکر می‌کنم خداوند 10 سال به من فرصت داد و من کمی پشیمانم . اما چیزی در دل دارم و آن این است که امروز شروع 10 سال دیگر است و باید این را نشانی قرار دهم تا آن مقدار پشیمانی نیز در دل نماند .

آهای مَردُم ! آهای مَردُم !

من حالا یک جوان 25 ساله هستم و می‌خواهم با شما وعده کنم تا دوباره بر دیوار منزلتان این‌چنین یادگاری بنویسم آری 10 سال دیگر .

در آخر توصیه‌ای دارم برای هر اهل‌دلی که‌ای فلان و ای فلان بیایید آن‌چنان زندگی کنیم که در 10 سال‌های آینده دل‌های شکسته در زندگی‌مان نداشته باشیم و یادمان نرود که بزرگ‌ترین دل شکنی از خدا و اهل‌بیتش است و این‌چنین دعا کنیم که‌ای رب ما را به امید خود وا نگزار چراکه ما بنده‌ی تو هستیم و جز تو خدایی بر هیچ‌کس نیست ای مهربان‌ترین مهربانان .

۰ نظر

۰ ۰۶ مرداد ۹۴ ، ۱۵:۵۵

محمود علیمحمدی

يكشنبه, ۲۸ تیر ۱۳۹۴، ۰۴:۵۷ ب.ظ